Bizim Milliyetçiliğimiz - Osman Yüksel Serdengeçti

     

         Biz “Tanrıdağı ” kadar Türk,

        “Hiradağı" kadar Müslümanızl.. *

Serdengeçtiler kelimenin tam manasıyla milliyetçidir-

ler. Milliyetçilik, bizim için bir vasıta değil, bir gayedir.

Millet, vatan, mukaddesat gibi, kimsenin itiraz edeme-

yeceği hassas, muteber kelimelerin arkasına sığınıp 

oradan şahsî menfaatlerini müdafaa edenler, bir mem-

leket kadar genişleyen ihtiraslarını yurtseverlik şeklin-

de gösterip, milliyetçiliği, bu ulvî gayeyi büyük servet-

lere, yüksek menfaatlere erişmek için vasıta olarak kul-

lananlar vardır.

Biz temiz niyetli, vatan duygulu, memleket düşünceli 

Türk gençleri, bu türlü bir milliyetçilikten nefret ediyo-

ruz! Bizim milliyetçiliğimiz hususî vagon, bol harcırah, 

yüksek makam milliyetçiliği değildir. Hakk’a tapan, hal-

kı tutan, yalınkılıç bir milliyetçiliktir.

Şu üzerlerinden büyük menfaatlerin ağır silindiri geç-

miş, dümdüz olmuş, yol olmuş şahsiyetsizler, şu zamanın 

kıymet ve kuvvetlerini alkışlayanlar, her ne pahasına 

olursa olsun biraz daha, bir gün daha yaşamayı kendile-

rine değişmez düstur edinenler bizden değildirler.

* Bu cümleyi ilk defa ben kullandım... Sonradan bu cümle Mil-

liyetçi muhitlerde bir düstur hâline gelmi tir. Hatta bu isimle 

dergiler dahi çıkmı tır. Bu yazı Serdengeçti’nin ilk sayısının ilk 

makalesidir.

Millî bayram olarak kabul olunan günlerde meydan-

larda sözlerine “Çünkü biz...” ile başlayıp son nefeslerini 

“... etrafında sımsıkıyız”la verenler, görünüş, gösteriş, 

merasim milliyetçileri hâkeza bizden değildir. Biz bu va-

tanı ve bu milleti hangi zihniyetin, hangi imanm kurtar-

dığını biliyoruz. Onu millî ukalâlardan görenecek değiliz. 

Yapılan bunca iğfallere, bunca menfi telkinlere, sapıtma 

ve saptırma gayretlerine rağmen sapmadık, sapıtmadık, 

ayaktayız; dipdiriyiz.. Vatanı uçsuz bucaksız topraklan, 

hür gökleri, engin denizleriyle aşkla, heyecanla kucaklı-

yoruz. Altında yüzbinlerce şehidin yattığı bu topraklan, 

üzerinde yaşayanlann kannlannı doyurduklan, semirip 

yağlandıklan alelâde bir toprağa, bir çiftliğe tercüme et-

tirmeyiz. Milletimize, vatanımıza ta derinden, asırlar ve 

nesiller arkasından gelen bir ruhla bağlıyız. Onu menfa-

atsiz, karşılıksız, mecnunlar gibi, karasevdalılar gibi sevi-

yoruz. Henüz yeniyiz, genciz.

Alnımız hiçbir fesat ocağında kararmamış, elimiz hiç-

bir harama uzanmamıştır. Üzerimize menfaat balçığın-

dan bir zerre çamur sıçramamıştır. Ruhumuzu, kalbimizi 

bütün safiyet ve samimiyetimizle açıyoruz. Onunla ağla-

yıp onunla güleceğiz. Onunla yaşayıp onunla öleceğiz. 

Nereden, ne zaman, nasıl gelirse gelsin. Her türlü kötü-

lükle amansız bir şekilde mücadele edeceğiz. Bu yolda 

yardan değil, serden bile geçmeye hazırız. Ölmek var, 

dönmek yok!

Allah’tan başka kimseden korkmuyoruz. Bizler mün-

kir değiliz. Biz Tanndağı kadar Türk, Hıradağı (Cebeli-

nûr) kadar Müslümanız.

Bütün gayemiz Küçük Asya insanının, o bilinmez, o 

görünmez, bir avuç toprak kadar mütevazı, fakat o kadar 

manalı ruhunu anlamak, “Bu topraklar için toprağa 

düşenlerin” çocuklarını bu topraklar üzerinde mes’ut ve 

bahtiyar görmektir.

*

İstanbul muhitinde yetişenler, suyun öte tarafından 

gelenler kadîm Anadolu sekenesinin ruhunu bir türlü an-

layamadılar, anlamadılar, onunla oynadılar. Onun yüzsu-

yu hürmetine şanlar, şerefler kazandılar. Fakat ondan, o sessiz varlıktan daima ayn kaldılar. Kendi isteklerini mil-

lî istekler gibi gösterdiler. Milletle aralarındaki uçurumu 

siyaset icabı nutuklarla, sözle, edebiyatla dodurmaya ça-

lıştılar. Köylü diliyle konuşmaya yeltendikleri, Türkçeci-

lik yaptıkları hâlde ne millet onları anladı; ne onlar mil-

leti... Çünkü bu adamlar milleti içten, gönülden aşkla sev-

mediler. Millî davalar diye ortaya atılan davalar milletle 

zerre kadar alâkası olmayan kendi, şahsî davalarıydı. Bu, 

milletin kadîm müesseselerinin yıkılması, mukaddesleri-

nin ayaklar altında çiğnenmesi, namuslu adamlarının 

susturulmasına muvaffak oldu. Bu kıtaller, bu cinayetler, 

hep inkılâp diye diye yapıldı. Bugün meçhul şehidin ke-

mikleri üzerinde yükselen soğuk beton binalar ve bu bi-

nalar içinde işlenen günahlar, zinalar Anadolu ruhunu 

derinden derine şiddetle sarsıyor. Varlığından, dayandı-

ğı, inandığı, ezelî ve ebedî kıymetlerinden, kuvvetlerin-

den uzaklaştırılan millet, şimdi şerha şerha yaralıdır; 

kaybettiği büyük imanını arıyor. Bizim en büyük gaye-

miz, milletimize imanını, haklarını iade etmek, mukad-

deslerini gasıplann elinden kurtarmaktır. Serdengeçti iş-

te bu gaye ile çıkıyor.

Soyuna, köküne, vatanına bağlı milliyetçi Türk gençli-

ğinin iç dalâlet ve ihanetlere olduğu kadar, dış tehlikele-

re karşı da manevî seferberliği tamdır. Herkes şunu bil-

sin ki dostlarımız kadar düşmanlarımızın da peşindeyiz. 

Biz, bir zamanlar 3 kıt’a ve 7 denize hükmeden, güngör-

müş bir ırkın gözü tok çocuklarıyız.

Aç gözlüler, Anadolu’da hak iddiasına kalkışan profe-

sör bozuntuları eğilsinler tarihe bir daha baksınlar. Biz 

Malazgirt’ten bu yana topraklar için kaç nesli birden har-

camışız.*

Biz yalnız memleketler değil, beldeler, kıt’alar, iklim-

ler terk ettik, çok geriledik, artık çekilmek yok!.. Elimiz-

de kalan bu topraklar, son parçamız, son damlamızdır. 

Son nefer, son nefes ve son damla kanımıza kadar savaşa-

cağız. Yeryüzünde müstakil tek Türk milleti, tek Türk

* Gürcistanlı iki Rus profesörü, Gürcülerle Lâzlann aynı ırktan 

olduklarını, binaenaleyh Karadeniz bölgesinin Rusya’ya ilhakı-

nı istemi tir.

devletiyiz. “Mete”den Millî Mücadele’de can veren son şe-

hide kadar büyük tarihin mesuliyetini omuzlarımızda 

taşıyoruz.

“İstiklâlimize kastedecek düşmanlar dünyada görül-

memiş bir galibiyetin mümessili olabilirler”; “Düşman 

kavi, talih zebun” olabilir; her şey olabilir. Olmayacak, 

olamayacak bir şey var! Türk milleti esir olamaz, zebun 

olamaz! Ya istiklâl, ya ölüm!.. Parolamız budur!..

Mart 1946 - Ankara,